Boerin Joska vindt haar grote liefde in Egbertjan uit Wezup

2017 was een bijzonder jaar voor Joska de Vos uit Peize. Afgelopen zomer verhuisde ze een groot deel van haar paarden plus elf paardenboxen naar de Wezuperstraat 20. Ze nam definitief intrek bij haar vriend Egbertjan Hilbrands. In de rijbroek en T-shirt doet Joska aan de keukentafel van haar ouderlijk huis in Peize haar verhaal. ‘Ik heb mijn grote liefde gevonden’, glimlacht ze.

Behoorlijke tweestrijd
Joska woont nu ongeveer twee jaar met Egbertjan bij het melkveebedrijf in Wezup. Dagelijks reisde ze met haar hondje Kwiebke op en neer naar Peize, waar ze op haar ouderlijk bedrijf haar eigen trainingsstal runde. Hoewel ze graag op het melkveebedrijf in Wezup woont, zorgde de verhuizing van haar eigen bedrijf wel voor een behoorlijke tweestrijd. ‘Mijn ouderlijk bedrijf in Peize is mijn thuis. Ik was daar eigenlijk altijd al boerin, maar dan met schapen en paarden. Ik heb vanaf dat ik heel klein was mijn vader met de schapen geholpen en molk al zelfstandig toen ik vier jaar was.’

Steun van ouders

‘Mijn ouders Leo de Vos en Marga Westra hebben me ook enorm bijgestaan bij het opzetten van mijn paardenbedrijf en mijn vader hielp mij elke dag. Er is extra land bijgekomen en een heel complex met paardenboxen en een binnenbak. Toch vinden ze het geweldig dat Egbertjan en ik nu onze bedrijven op één locatie hebben samengevoegd. Dat zij me zo steunen, maakte het voor mij wel iets makkelijker.’

Behoorlijke klus

Joska doet nu van alles op de melkveehouderij. ‘Ik heb van alles geprobeerd om te zien wat ik op het bedrijf leuk vind: kalfjes en koeien voeren, kaas maken, de administratie verzorgen rondom de vergister, maar ook een tijdje meewerken bij de zorgtak van het bedrijf. Albert en Geja, de ouders van  Egbertjan, geven me daar ook alle ruimte en tijd voor. Dat vind ik heel fijn. Daarnaast blijf ik paarden zadelmak maken en paarden fokken.’ Welbeschouwd raakte Joska door de verhuizing minstens de helft van haar bedrijf kwijt. ‘Mijn lesklanten rijden geen 40 minuten voor een wekelijkse les. En dat is ook niet erg, het biedt immers kansen voor weer nieuwe activiteiten. Maar het is hoe dan ook wel een grote verandering.’

Fokkerij van de koeien

Een onderdeel van het melkveebedrijf dat haar in elk geval aantrekt, is de fokkerij van de koeien. “Daar ga ik me zeker in verdiepen. Nu wordt de stierkeuze grotendeels met de computer bepaald, maar met de paarden streef ik er altijd naar iets te fokken waarvan mijn onderbuik volmondig ‘ja!’ roept. Dat zou ik bij de koeien ook graag doen.” Ook het papierwerk van de vergister trekt haar wel aan. “Dat is voornamelijk sorteren en dat vind ik heerlijk om te doen.”

Variëteit werkzaamheden

Buiten de deur werken, ziet Joska nog niet zo snel gebeuren: ‘Ik kan me niet indenken dat ik op het bedrijf van Egbertjan niet iets vind waarin ik me kan vinden. Er is op de boerderij zo’n variëteit aan werkzaamheden, daar zit zéker iets tussen. We geven ook workshops en er zijn rondleidingen te boeken voor groepen.’ Kijk voor meer info op:  www.dedrentsehoeve.nl en www.vossemazathe.nl

Bijschrift foto: Joska de Vos is in haar sas op de boerderij van haar vriend Egbertjan Hilbrands. De sympathieke boerin koestert niet alleen haar paarden, maar ook de koeien van Egbertjan. (Foto: De Boerderij)

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.